Я старанна працаваў —
Снежныя камы качаў.
З трох шароў маіх узнік
Сімпатычны снегавік.
Толькі моркву-нос уткнуў —
Снегавік мне падміргнуў:
“Ну, маўляў, здарова, брат!
Сябру я такому рад!”
Ён спытаўся у мяне
Колькі быць яшчэ зіме.
Адказаў па-праўдзе я:
“Застаецца тыдні два!”
Унурыўся снегавік —
Хутка прыйдзе сакавік!
Разам з ім цяпло, вясна
Ад яе ж загіну я…
Стаў я думаць, выдумляць,
Як мне сябра ратаваць.
Добры план у мяне ўзнік,
Каб не знік мой снегавік.
Белакрылая Завея
Шчодра снег навокал сее.
Ды хапае ёй работы —
Ладзіць снежныя сумёты.
Быццам абстракцыяністка
Снег кладзе то ўверх, то нізка.
Тых, хто густ мастацкі мае,
Творчасцю сваёй здзіўляе.
Глянь, дызайнерка Завея
І ўбранні шыць умее!
Каб адкрыць паказы мод,
Дрэвы сталі ў карагод.
У найвыдатнейшым настроі
Дэманструюць свае строі.
На калекцыю адразу
Паступіла шмат заказаў.
І Завея ў натхненні
Ладзіць модныя адзенні.
Навокал ззянне і гламур
Усе апрануты ад куцюр.
Пазбіраліся ў бары
Птушкі ўсе і ўсе звяры.
Вырашаў лясны народ,
Як сустрэць ім Новы год.
І сказаў алень рагаты:
«Трэба стол накрыць багаты!
Кожны хай нясе ласункі –
Вось і будуць пачастункі!»
І сарока сакатала,
Свае думкі выкладала:
«Я магу для весялосці
Навагодняе спець штосьці!»
Не ўтрымаўся зайчык з краю:
«Я танцорам падыграю!
У мяне ёсць медны збан –
Будзе добры барабан!»
Разам Новы год сустрэлі:
Частаваліся і пелі,
І вадзілі карагод, –
Будуць помніць Новы год.