В одном из блогов сайта sovsport.ru был опубликован занимательный пост «Частный случай неевклидовой геометрии», в котором автор обратился к небольшому эпизоду из творческой биографии ансамбля «Песняры». Разговор шёл про знаменитые гастроли Песняров в США в 1976 году. Подход автора к «исследуемому» вопросу мне понравился, и поэтому этот блоговый текст и появился (немного ниже 🙂 ) у меня на страничке. К 75-летию Владимира Мулявина.
[:RU]
Наткнулся на просторах Интернет Петровича на заметку, которая мне показалась тонкой и остроумной. Когда что-то такое попадается мне на глаза, я не могу удержаться, чтобы не поделиться контентом со своими ближними.
Перед нами стол.
На столе стакан и вилка.
Что они делают?
Стакан стоит, а вилка лежит.
Если мы воткнем вилку в столешницу, вилка будет стоять.
То есть стоят вертикальные предметы, а лежат горизонтальные?
Добавляем на стол тарелку и сковороду.
Они вроде горизонтальные, но на столе стоят.
Теперь положим тарелку в сковородку.
Там она лежит, а ведь на столе стояла.
Может быть, стоят предметы готовые к использованию?
Нет, вилка–то готова была, когда лежала.
Что же делают с капустой в УП «Партизанское»?
Если честно, то заголовок этого материала не совсем соответствует тематике, о которой пойдёт речь дальше. Просто я наткнулся на просторах Интернета на интересный обзор от агентства «Минск-новости» о том, как на столичном предприятии «Партизанское» квасят капусту, солят огурцы, мочат яблоки… В общем делают все, чтобы «бездачные» минчане не остались зимой без солений и маринадов. В свою очередь я убедился, что если хочешь прикупить зимой квашенной капусты или бочковых огурцов, то делать это нужно или у бабушек на колхозных рынках, или покупать продукцию именно белорусских заготовщиков. В общем предлагаю интересный обзор от Натальи Заяц, а свои комментарии буду писать в подписях к фотографиям. Итак…
На экране камп’ютара — знойдзены ў Інтэрнэце спіс з сотні найгалоўных трэндаў 2011 года. Пракручваю ўсялякія тэхнічныя навінкі, архітэктурныя кірункі, экалагічныя прадукты… І вось спыняюся на пункце 21, пададзеным з такой расшыфроўкай: «Цяпер, акрамя архітэктуры, натоўпы турыстаў прыцягвае кулінарыя. Шэф-повары становяцца такімі ж зоркамі, як старыя замкі і саборы». Гаворка — пра кулінарны турызм. І сапраўды, засталося колькі тыдняў да завяршэння пікавага турсезона. Чаму б пасля прыёму «гурманаў» адпачынку не прымаць у Беларусі гурманаў у прамым сэнсе гэтага слова? Іншая справа — забяспечанасць напрамку адпаведнымі інфраструктурнымі і, безумоўна, культурнымі кампанентамі. Дый наогул, ці існуюць адпаведныя маршруты, каб загадзя паведаміць турысту: маўляў, сапраўдныя дранікі пакаштуеце толькі там, непадалёк ад старадаўняга замка, а вось «аўтэнтычныя» зразы- акурат вось тут, ля ратушы? Кошт гастранамічнага тура па еўрапейскай краіне дасягае некалькіх тысяч еўра. А ці не застаюцца «ў мінусе» арганізатары айчыннага «смачнага адпачынку»? Карэспандэнт «К» вырашыў вывучыць прапанову і попыт на кулінарны турызм у Беларусі.
Найперш гаворка — пра прэстыж
Афіцыйны інтэрнэт-рэсурс краіны Belarus.by сярод пяці важкіх прычын наведаць нашу дзяржаву пазначае нацыянальную кухню. Маецца яе апісанне і ў рэкламных буклетах, падрыхтаваных Нацыянальным агенцтвам па турызме. Але падабраць варыянт маршруту для гурманаў аказалася няпроста. Тэлефанаванне ў сталічны Турысцка-інфармацыйны цэнтр (як спажыўца паслуг, каму неабходна прывезці групу турыстаў з замежжа менавіта па «кулінарных кропках»), на жаль, звялося да прапановы наведаць «Дудуткі»: «Крыху спазнілся на «Мотальскія прысмакі», а больш…».
На жаль, ні іншых маршрутаў, ні магчымасцей не прапанавалі. А тое самае спалучэнне кулінарыі з наведваннем помнікаў спадчыны падаецца найперспектыўным. Чаму б, скажам, наведаўшы замкі ды палацы, пакаштаваць там сапраўдныя каўбаскі па-слуцку, кіндзюк або верашчаку? Апошняй, як сведчаць гісторыкі, напрыканцы XVIII стагоддзя частавалі гасцей у нясвіжскім Continue reading
Беларускі халаднік з буракоў
Нашёл в интернете интересную статью про белорусскую кухню. Здесь всё написано кратко и чётко. Мне она понравилась. Думаю она будет не безинтересна и её стоит прочитать.