Вчера закончился второй четвертьфинал российского шоу «Голос». Этот проект мне нравится, и это меня удивляет. Почему? Всё просто – я вообще с большой настороженностью и предубеждением отношусь к современному телевидению. Но здесь всё шоу во многом строится на личности Александра Градского, к которому я уже много лет отношусь с огромным уважением. Уже факт участия Александра Градского в телевизионном проекте для меня был знаком качества, а само действие подтвердило мои ожидания.

Так вот, в четвертьфинале участвовали два белоруса. Баритон Сергей Волчков из команды Александра Градского и тенор Пётр Елфимов из команды Леонида Агутина. Первый блестяще исполнил знаменитую неаполитанскую песню «Passione» и прошёл в полуфинал, а второй не менее блестяще исполнил хит группы Aerosmith «I don`t wanna miss a thing» и в полуфинал не прошёл. В его тройке победила узбекская лысая девушка из Нью-Йорка Наргиз Закирова с нетленкой группы Нирвана «Smells like teen spirit».

Учора скончыўся другі чвэрцьфінал расійскага шоу Голас. Гэты праект мне падабаецца, і гэта мяне здзіўляе. Чаму? Усё проста — я наогул з вялікай насцярожанасцю і прадузятасцю стаўлюся да сучаснага тэлебачанні. Але тут шоу шмат у чым будуецца на асобе Аляксандра Градскага, да якога я ўжо шмат гадоў стаўлюся з вялікай павагай. Ужо факт удзелу Аляксандра Градскага ў тэлевізійным праекце для мяне быў знакам якасці, а само дзеянне пацвердзіла мае чаканні.

Дык вось у чвэрцьфінале удзельнічала два беларусы. Барытон Сяргей Ваўчкоў з каманды Аляксандра Градскага і тэнар Пётр Ялфімаў з каманды Леаніда Агуціна. Першы бліскуча выканаў знакамітую неапалітанскія песню «Passione» і прайшоў у паўфінал, а другі не менш бліскуча выканаў хіт групы Aerosmith «I don`t wanna miss a thing» і ў паўфінал не прайшоў. У яго тройцы перамагла ўзбекская лысая дзяўчына з Нью-Ёрка Наргіз Закірава з нетленкай групы Нірвана «Smells like teen spirit».

Пётр Елфимов выступал героически. Видно, что эта лёгкая хрипота не от здорового горла. Артист был простужен, но при этом работал в полную силу. Внешне конкурс кажется вполне честным, но со стороны руководителей команд вполне могли быть определённые манипуляции. Так у Петра Елфимова на протяжении всего проекта был, на мой взгляд, один удачный номер – это «Романс». В остальных случаях «наставник» Л. Агутин предлагал ему проходные номера. Песни никакие просто…

Сергей Волчков выступил очень здорово. Комплементы тут будут просто излишними. Единственное, я удивляюсь, почему я раньше не заметил на белорусской эстраде такого блестящего артиста.

В полуфинале в команде Александра Градского встретится блестящий баритон Сергей Волчков и блестящий тенор Шарип Умханов. И такая дуэль интригует – будет очень азартный поединок.

P.S. В проекте Александр Градский остаётся таким же мастером, каким был всю свою творческую жизнь. Даже на «голубом экране» подготовленные им номера смотрятся эффектно и профессионально, заметно выделяются на фоне остальных работ. Например, восстановленная песня на музыку и стихи Александра Градского «Молитва» (саундтрек к фильму «Искусство жить в Одессе», 1989 г.) в исполнении Полины Конкиной — это настоящий шедевр. Моя ставка «100 к 1», что и в этом году победа достанется представителю его команды.

Пётр Ялфімаў выступаў гераічна. Відаць, што гэтая лёгкая хрыпата не ад здаровага горла. Артыст быў прастуджаны, але пры гэтым працаваў у поўную сілу. Конкурс здаецца цалкам сумленным, але з боку кіраўнікоў каманд цалкам маглі быць пэўныя маніпуляцыі. Так у Пятра Ялфімава на працягу ўсяго праекта быў, на мой погляд, адзін ўдалы нумар — гэта «Раманс». У астатніх выпадках «настаўнік» Л. Агутін прапаноўваў яму прахадныя нумары. Песні ніякія проста …

Сяргей Ваўчкоў выступіў вельмі выдатна. Камплемэнты тут будуць проста залішнімі. Адзінае, я здзіўляюся, чаму я раней не заўважыў на беларускай эстрадзе такога бліскучага артыста.

У паўфінале ў камандзе Аляксандра Градскага сустрэнецца бліскучы барытон Сяргей Ваўчкоў і бліскучы тэнар Шарып Умханаў. І такая дуэль інтрыгуе — будзе вельмі азартны паядынак.

P.S. У праекце Аляксандр Градскі застаецца такім жа майстрам, якім быў усё сваё творчае жыццё. Нават на «блакітным экране» падрыхтаваныя ім нумары глядзяцца эфектна і прафесійна, прыкметна вылучаюцца на фоне астатніх работ. Напрыклад, адноўленая песня на музыку і вершы Аляксандра Градского «Малітва» (саўндтрэк да фільма «Мастацтва жыць у Адэсе», 1989 г.) у выкананні Паліны Конкінай гэта сапраўдны шэдэўр. Мая стаўка «100 да 1», што і ў гэтым годзе перамога дастанецца прадстаўніку яго каманды.