Устроили на своей улице праздник или самый трогательный момент года

Именно так сегодня в интервью сказал Президент России Владимир Путин: «Мы устроили на своей улице праздник». Даже находясь за тысячи километров возле экрана телевизора невозможно было не проникнуться трогательной финальной сценой церемонии закрытия Олимпиады в Сочи.

Continue reading »

Главный голос большой страны или возвращение эпохи баритоновГалоўны голас вялікай краіны або вяртанне эпохі барытонаў

В последнюю пятницу уходящего 2013 года на российском первом канале был определён главный ГОЛОС страны. Определён он был в прямом эфире и определён по результатам зрительского голосования. Шутки шутками, но за классического баритона Сергея Волчкова проголосовало 75% из миллиона поступивших звонков и присланных СМС. Как это понимать? Неужели через 40 лет возвращается эпоха баритонов?

У апошнюю пятніцу адыходзячага 2013 года на расійскім першым канале быў вызначаны галоўны ГОЛАС краіны. Вызначаны ён быў у прамым эфіры і вызначаны па выніках галасавання гледачоў. Жарты жартамі, але за класічнага барытона Сяргея Валчкова прагаласавала 75% з мільёна паступіўшых званкоў і дасланых СМС. Як гэта разумець? Няўжо праз 40 гадоў вяртаецца эпоха барытонаў?

Continue reading »

Взрослая детская сказка от Питера ДжексонаДарослая дзіцячая казка ад Пітара Джэксана

Хоббит. Пустошь СмоугаПитер Джексон в очередной раз продемонстрировал высокий класс на рынке мирового кинопроизводства. Вторая часть кинопостановки по мотивам бессмертного романа Джона Рональда Руэла Толкина «Хоббит, или Туда и обратно» весь декабрь бьёт рекорды по сборам в кинотеатрах. Вторая часть кинотрилогии получила название «Хоббит. Пустошь Смоуга». Напомню, что первая часть вышла в свет ровно год назад и называлась «Хоббит. Нежданное путешествие» (про неё в этом блоге была небольшая заметка). Так вот, на мой сугубо субъективный взгляд, такой ажиотаж вокруг этого фильма вполне оправдан и закономерен. Действительно, получилась очень сильная работа, а режиссёр Питер Джексон всё более уверенно занимает заслуженное место в одном ряду с классиками жанра – Джорджем Лукасом, Стивеном Спилбергом, Робертом Земекисом. Кто-то скажет, да что там лёгкий жанр, завтра и не вспомнит никто, то ли дело киноэпопеи вроде фильма «Война и мир» Сергея Бондарчука. Это высокое искусство! Такое мнение часто можно услышать от псевдоинтеллектуальной публики, невоздержанной на язык. Хоббит. Пустошь СмоугаПітар Джэксан у чарговы раз прадэманстраваў высокі клас на рынку сусветнай кінавытворчасці. Другая частка кінапастаноўкі па матывах несмяротнага рамана Джона Рональда Руэла Толкіна «Хобіт, або вандроўка туды і назад» ўвесь снежань б’е рэкорды па зборах у кінатэатрах.

Другая частка кінатрылогіі атрымала назву «Хобіт. Пустка Смоуга» . Нагадаю, што першая частка выйшла ў свет роўна год назад і называлася «Хобіт. Нечаканая вандроўка» (пра яе ў гэтым блогу была невялікая нататка). Дык вось, на мой асабліва суб’ектыўны погляд, такі ажыятаж вакол гэтага фільма цалкам апраўданы і заканамерны. Сапраўды атрымалася вельмі моцная праца, а рэжысёр Пітар Джэксан ўсё больш упэўнена займае месца ў адным шэрагу з класікамі жанру — Джорджам Лукасам, Стывенам Спілбергам, Робертам Земекісам.

Хтосьці скажа, ды што там лёгкі жанр, заўтра і не ўспомніць ніхто, ці то справа кінаэпапеі накшталт фільма «Вайна і мір» Сяргея Бандарчука. Гэта ж высокае мастацтва! Такое меркаванне часта можна пачуць ад псеўдаінтэлектуальнай публікі няўстрыманай на гаворку.

Continue reading »

Напряжённый и драматический поединокНапружаны і драматычны паядынак

В своём прошлом материале, посвящённом участию белорусов в российском проекте «Голос», я не ошибся. Поединок баритона Сергея Волчкова и тенора Шарипа Умханова действительно был азартным. Но, но… он был не только азартным, в прямом эфире разыгралось настоящее драматическое представление.

Победил в поединке и вышел в финал белорус Сергей Волчков со знаменитой песней Муслима Магомаева «Синяя вечность». Но победил он вопреки сложившимся обстоятельствам, на зло им. Дело в том, что «наставник» артистов Александр Градский распределил свои квоты иначе – 60% досталось Шарипу Умханову и 40% Сергею Волчкову.

У сваім мінулым матэрыяле, прысвечаным ўдзелу беларусаў у расійскім праекце «Голас», я не памыліўся. Паядынак барытона Сяргея Валчкова і тэнара Шарыпы Умханова сапраўды быў азартным. Але, але … ён быў не толькі азартным, у прамым эфіры разыгралася сапраўднае драматычнае праўдстаўленне.

Перамог у паядынку і выйшаў у фінал беларус Сяргей Ваўчкоў са знакамітай песняй Мусліма Магамаева «Сіняя вечнасць». Але перамог ён насуперак склаўшымся абставінам, на зло ім. Справа ў тым, што «настаўнік» артыстаў Аляксандр Градскі размеркаваў свае квоты інакш — 60% дасталася Шарыпы Умханову і 40% Сяргею Волчкову.

Continue reading »

Лысая девушка – это здорово, но такой блестящий тенор украшал русский The VoiceЛысая дзяўчына — гэта выдатна, але такі бліскучы тэнар упрыгожваў рускі The Voice

Вчера закончился второй четвертьфинал российского шоу «Голос». Этот проект мне нравится, и это меня удивляет. Почему? Всё просто – я вообще с большой настороженностью и предубеждением отношусь к современному телевидению. Но здесь всё шоу во многом строится на личности Александра Градского, к которому я уже много лет отношусь с огромным уважением. Уже факт участия Александра Градского в телевизионном проекте для меня был знаком качества, а само действие подтвердило мои ожидания.

Так вот, в четвертьфинале участвовали два белоруса. Баритон Сергей Волчков из команды Александра Градского и тенор Пётр Елфимов из команды Леонида Агутина. Первый блестяще исполнил знаменитую неаполитанскую песню «Passione» и прошёл в полуфинал, а второй не менее блестяще исполнил хит группы Aerosmith «I don`t wanna miss a thing» и в полуфинал не прошёл. В его тройке победила узбекская лысая девушка из Нью-Йорка Наргиз Закирова с нетленкой группы Нирвана «Smells like teen spirit».

Учора скончыўся другі чвэрцьфінал расійскага шоу Голас. Гэты праект мне падабаецца, і гэта мяне здзіўляе. Чаму? Усё проста — я наогул з вялікай насцярожанасцю і прадузятасцю стаўлюся да сучаснага тэлебачанні. Але тут шоу шмат у чым будуецца на асобе Аляксандра Градскага, да якога я ўжо шмат гадоў стаўлюся з вялікай павагай. Ужо факт удзелу Аляксандра Градскага ў тэлевізійным праекце для мяне быў знакам якасці, а само дзеянне пацвердзіла мае чаканні.

Дык вось у чвэрцьфінале удзельнічала два беларусы. Барытон Сяргей Ваўчкоў з каманды Аляксандра Градскага і тэнар Пётр Ялфімаў з каманды Леаніда Агуціна. Першы бліскуча выканаў знакамітую неапалітанскія песню «Passione» і прайшоў у паўфінал, а другі не менш бліскуча выканаў хіт групы Aerosmith «I don`t wanna miss a thing» і ў паўфінал не прайшоў. У яго тройцы перамагла ўзбекская лысая дзяўчына з Нью-Ёрка Наргіз Закірава з нетленкай групы Нірвана «Smells like teen spirit».

Continue reading »

«Кричащий» уход Дяди Вани, или Как не удался голос«Крыклівае» знікненне Дзядзькі Вані, ці Як не атрымаўся голас

В прошлую пятницу на российском шоу «Голос» закончился этап нокаутов.  «Нокаут на голосе» — это три певца, три композиции, два конкурсанта остаются, а один уходит. Вместе с нокаутами   проект покинул белорус Иван Вабищевич, которого все в нашей стране знают хорошо и знают давно.

Хороший такой, энергичный певец. Покричал, попрыгал… Дядя Ваня молодец, не лишён самоиронии. Перед выступлением ёмко сказал: «Да, да! Я ещё на проекте. Сам удивляюсь».

Конечно, стоит отметить, что участие Ивана Вабищевича в проекте Голос (!) парадоксальное. И парадокс не в том, что он в нём заявил о себе, а в продолжительном участии Ивана в проекте.

У мінулую пятніцу на расійскім шоў «Голас» скончыўся этап накаўт. «Накаўт на голасе» — гэта тры спевакі, тры кампазіцыі, два канкурсанты застаюцца, а адзін адыходзіць. Разам з накаўтамі праект пакінуў беларус Іван Вабішчэвіч, якога ўсё ў нашай краіне ведаюць добра і ведаюць даўно.

Добры такі, энергічны спявак. Пакрычаў, паскакаў … Дзядзька Ваня малайчына, не пазбаўлены самаіроніі. Перад выступам ёміста сказаў: «Так, так! Я яшчэ на праекце. Сам здзіўляюся» .

Варта адзначыць, што ўдзел Івана Вабішчэвіча ў праекце Голас (! ) парадаксальны. І парадокс не ў тым, што ён у ім  увогуле заявіў пра сябе, а ў працяглым удзеле Івана ў праекце.

Continue reading »